11 sep A Bridge Too Far
Velen van u zullen deze film ooit gezien hebben. Het is bijna 73 jaar geleden dat de Britten, Amerikanen en Polen de operatie ‘Market Garden’ uitvoerden. Deze operatie behelsde het droppen van parachutisten achter de Duitse frontlinies, om de bruggen bij Grave, Nijmegen en Arnhem in handen te krijgen, met als doel door te stoten richting Nazi Duitsland. De brug bij Arnhem was een brug te ver, ondanks de heldhaftige pogingen van de Britten onder leiding van generaal majoor John Frost. Wat deze film, naast de spectaculaire beelden, zo goed maakt is dat het laat zien hoe de operatie ‘Market Garden’ tot stand kwam: Het eigenzinnige en visionaire plan is bedacht door veldmaarschalk Montgomery, die opperbevelhebber Eisenhower na veel overreding zo ver krijgt om er zijn goedkeuring aan te geven. En dus doen al zijn ondergeschikten wat hen wordt opgedragen, terwijl ondertussen vrijwel iedereen twijfels heeft over de haalbaarheid van het plan.
Deze film laat aan de ene kant het probleem zien van zelfoverschatting van een leider die denkt dat hij een onfeilbaar strategisch inzicht heeft en daarbij geen tegenspraak duldt. Het andere probleem is dat een aantal hoge officieren weliswaar beter weten, maar zich in de context van een hiërarchische militaire commandostructuur achter hun meerdere scharen. Die enkele ondergeschikte persoon die een afwijkende mening heeft wordt verwijderd of op een zijspoor gezet.
Eigenzinnige en arrogante leiders zijn van alle tijden. Zonder een overdosis zelfvertrouwen word je geen veldmaarschalk, minister, staatssecretaris, ceo of bestuurder. En gehoorzaamheid aan je superieuren is in militaire kringen een must. De vraag die je hierbij echter dient te stellen: Wanneer gaat loyaliteit over in GROUPTHINK, of te wel, ‘kuddegedrag’? Om maar even in onze vaktermen te blijven. Want door het genoemde kuddegedrag worden elementaire waarschuwingen en kansrijkere of minder risicovolle varianten veelal weggewuifd.
Wanneer we kijken naar de problemen waarin de melkveehouderij de afgelopen jaren verzeild is geraakt en de uitdagingen die nog op ons afkomen is enige zelfreflectie bij alle betrokkenen gewenst: Er dient in de toekomst een structuur voor onze sector te worden gekozen die ons het respect terug geeft van de samenleving, want dat verdienen we ook. Dat is heel wat anders dan het najagen van politieke issues en ik realiseer me dat het tevens voor sommige thema’s een brug te ver is.
Hopelijk zorgt het nieuwe kabinet dat aantreedt dat we weer een Minister van Landbouw krijgen, eentje die wel openstaat voor tegenspraak, maar dan vervolgens uiteindelijk met gezag een beslissing durft te nemen. Een Minister met een visionair en eigenzinnig plan, die af durft te wijken van de ingeslagen route, zodat we de derde en laatste brug ook weer in handen krijgen voor onze melkveehouderij.